Beste volgers,

Zoals jullie hebben gemerkt hebben we al een tijdje geen update gedaan. Komt deels doordat internet erg duur was in Nieuw Zeeland (of er geen internet was) en omdat we druk waren met activiteiten.

We zijn inmiddels niet meer in Nieuw Zeeland. We hebben het zuidereiland van Nieuw Zeeland
grotendeels bekeken. We hebben ge-zee-kayakt in het Abel Tasman national park. Dit doet zo'n
beetje elke toerist die een peddel kan vasthouden, maar is toch de moeite waard. Je huurt dan
een tweepersoons kayak die je volpropt met eten en kleding. Vervolgens ga je langs prachtige (vaak) onbewoonde strandjes. Omdat het net geregend had (250 mm) was het water niet zo helder dat snorkelen zin had. (Tim (eigenwijs) heeft het desondanks toch geprobeerd)

Grappig is wel dat Nieuw Zeeland zo heet omdat de Nederlander Abel Tasman het als eerste beschreef. Hij is nooit aan land geweest omdat bij de eerste ontmoeting met de inheemse bevolking (Maori's) er een paar van Abel's bemanningsleden werden vermoord. Dat is natuurlijk ook niet echt gastvrij. Zo'n 150 jaar later kwam James Cook en die werd wel vriendjes met de Maori's. De invloed van Cook is overal te vinden en heeft er mede voor gezorgd dat Nieuw
Zeeland een soort New England is, maar Nieuw Zeeland heet.

Na het Kayakken, zijn we naar Kaikoura gereden. Dit staat bekend als een walvissen spotplaats. Echter trips zijn erg duur, je moet er 20 mijl de oceaan voor opvaren. Meestal zie je alleen een vin en zo'n vin hadden we in Chili al gezien. Je had er ook zeehonden (seals) en die lager lekker te luieren vlak bij een parkeerplaats. Ondanks dat de zee vrij wild was, toch nog gratis gesnorkeld en met de zeehonden gezwommen.

Daarna zijn we naar Akaroa gereden waar we op een hele relaxte camping verbleven. Het weer was niet optimaal, maar er was een gezellige algemene ruimte met een haardvuur. Hier ontmoetten we onder andere drie alternatieve Duitsers en een Canadees-Australisch stel. We waren hier beland omdat we de tip hadden gekregen dat de eigenaren van deze camping je met een klein bootje de zee opnamen om met dolfijnen te zwemmen. De dag dat we aankwamen was het tripje afgelast omdat de zee te ruig was. De dag erna was het weer redelijk en we stonden dus vrolijk om 8:00 's ochtends helemaal klaar om te horen dat het wederom niet door kon gaan omdat er slecht weer op komst was.
Echt balen. Toen zijn we snel naar het dorpje gereden en daar nog een boot gevonden die ons de zee op wilde nemen om met dolfijnen te zwemmen. Dat lukte en zo lagen we om 10u 's ochtends in het ijskoude water met wat Hector dolfijnen om ons heen. Dit zijn de kleinste en zeldzaamste dolfijnen, volgens het foldertje althans.

Na deze leuke ervaring zijn we naar de westkust gereden. Volgens iedereen het mooiste omdat het zo ruig is. Er is niet zoveel, behalve regenwoud,gletsjers, zee en kiezelstranden. De tocht was prachtig en omdat het regende was het wel prettig om in de auto te zitten. Vanaf het strand aan de westkust konden we de zon zien ondergaan en zagen we ook Mount Cook, de hoogste berg van Nieuw Zeeland. De dag erna reden we 500 kilometer om Mount Cook van de andere kant
te bekijken. Het is een prachtige vallei met indrukwekkende bergen. Mount Cook is ongeveer 3800 meter hoog, de hoogste piek van Oceanie (Australie en Nieuw Zeeland). Edmund Hillary (van Nieuw-Zeelandse afkomt) trainde hier voor zijn beklimming van de Mount Everest (1953).
Enfin, zie de foto's voor een impressie.

Na Mount Cook raakte onze reis weer in een soort stroomversnelling omdat we weer naar andere landen gingen vliegen.
Eerst reden we naar Christchurch, of wat er nog van over was na de aardbeving(en). Eigenlijk staat er nog best veel overeind, alleen het oude centrum ligt in puin en met hekken en linten afgeschermd. Met het vliegtuig naar Sydney, Australie. Daar een 'Roo op de Barbie' gegooid bij Bondi Beach, Sydney Opera House en de Harbour Bridge gezien. Ook nog een mega-croc gespot in een mini-dierentuin die welgeteld 3 kippen per week toegehengeld krijgt (zie foto). Drie kippen per week was eigenlijk al teveel voor deze big guy, aangezien hij vrijwel niets aan lichaamsbeweging doet. Daarnaast luierende koala's gezien zich vastklampend aan eucalyptusbomen en er zelfs nog eentje mogen aaien (terwijl ze sliep). Al snorkelend ook nog het onderwaterleven bij Clovely Bay bewonderd. 80% van alle dierensoorten in Australie komen alleen in Australie voor en bijna alle dodelijke dieren (spinnen, slangen, kwallen, etc) vinden Australie een prettige woonplek. Twee en halve dag is natuurlijk veel te kort voor Australie, maar toch wel leuk om een eerste indruk te krijgen.

Vervolgens namen we het vliegtuig naar Brisbane, we moesten daar overstappen omdat er iets niet goed was met de navigatie apparatuur en vervolgens vlogen we naar Manila, de hoofdstad van de Filipijnen. Daarna nog een binnenlandse vlucht naar de tweede stad, Cebu.

Het plan is om hier op de Filipijnen te gaan fietsen. Via via waren we in contact gekomen met een Duitser die op Cebu een B&B runt en mountainbikes inclusief goede fietstassen verhuurt. Jens, die nu ruim 10 jaar op de Filipijnen woont, vertelde dat westerse toeristen naar de Filipijnen komen ofwel om te duiken, ofwel voor het sekstoerisme. Het fietsen staat nog in de kinderschoenen en hij wil dat een boost geven door fietsvakanties te organiseren. Dat er mensen alleen voor het sekstoerisme naar de Filipijnen komen, hadden we tijdens de vlucht van Brisbane naar Manila al gemerkt, waar zweterige, vadsige 50+ jarige dronken Australiers elkaar tips uitwisselden over prijzen en slaapplaatsen. Gelukkig vindt het sekstoerisme vooral plaats in de grote steden en gaan wij er weinig mee te maken krijgen in de kleine dorpjes en bergen. Morgen begint onze fietstocht en we kijken uit naar ons volgende en tevens laatste avontuur. Een ding is zeker, aan de Filipino's zal het niet liggen. Die zijn echt super aardig en spreken goed Engels.

We houden jullie op de hoogte hoe het verloopt en dan tot slot natuurlijk, de quizvraag (voor een iPhone-hoesje):
In 1924 beklom iemand ook al de Mount Everest (misschien tot de top), maar keerde niet levend terug. Wie oh wie?

Groetjes, liefs en het ga jullie allemaal goed,

Tim en Eefje