Hallo lieve volg-vrienden,

Het is alweer even geleden sinds de laatste update. Volgens het laatste nieuws is het erg koud in NL en ligt er sneeuw. Niemand kan dus naar zijn werk en jullie hebben dus tijd genoeg voor ons blog :-)

Wederom dank voor alle reacties en @Jos Marbella, Andre Hazes is inderdaad het goede antwoord, de fles goedkope Chileense wijn is inmiddels onderweg.

Inmiddels hebben we Patagonie verlaten. Precies op tijd want er was veel slecht weer op komst, het begin van deze natte periode hebben we nog net mee mogen maken. Twee plaatsen / avonturen van de laatste dagen in Patagonie sprongen er wel uit:

1.Puerto Tranquilo: heeeeel lelijk plaatsje bestaand uit houten huisjes met een golfplaat aan een prachtig turquoise meer. Het meer is zo prachtig van kleur door al het smeltwater van de gletsjers. Vanuit Tranquilo zijn we de doodlopende Exploradores vallei ingefietst. Geslapen bij een excentriek Duits stel dat een B&B in de middle of nowhere heeft. Donker Duits brood gegeten en echt draadjesvlees (waar vind je het nog). Alsof we weer bij opa en oma aan tafel zaten. Deze Duitsers woonden tamelijk geisoleerd, hadden acht honden, dichtsbijzijnde buurman woonde 12km verderop. Stroom wekten ze op via een waterval en het water was getest als mineraalwater door een Belgisch instituut, dus we hebben met Belgisch getest mineraalwater gedouched.

2. Cerro de Castillo: Een prachtige tocht per paard, kilometers omhoog geklommen, mooi uitzicht op het dorp (wederom spuuglelijk, maar van een afstandje viel het wel mee). Verder was er een soort boeren festival waardoor er plots mensen in Cerro de Castillo waren. Er was een optocht met paarden en ossen, de popsensatie van Chili trad op: Charras de Lupa (de toppers hilly-billy-style zeg maar) en verder werden er dieren traditioneel geslacht. Dit hield in, ga er even goed voor zitten, dat de ballen van het schaap met de mond er vanaf werden gebeten, varkens werden geroosters rond een kampvuurtje en een rodeo.

Na deze belevenissen, hebben we een stukje gevlogen, stukje met de bus gereisd, gewassen en nog een stukje met de bus gereisd en waren we 2200 kilometer noorderlijker in Copiapo.

In Copiapo een 4x4 Suzuki jeepje gehuurd. Natuurlijk gezegd dat we er alleen mee naar de kust gingen rijden (als je zegt dat je er de bergen mee in wilt moet je een dure Toyota grote jeep huren met een extra benzine tank).

Met deze 4x4 naar nationaal park Nevado de Tres Cruces gereden. Door de woestijn naar een hoogvlakte. Geslapen in een rifugio (houten hutje, verder niets). Het hutje stond bij Laguna Santa Rosa wat op 3800 meter hoogte ligt. Daar liepen ook roze flamingo´s rond, echt prachtig. Helaas bleek bij het hutje dat Tim niet zo goed tegen hoogtes boven 3799 meter kon (misselijk, braken, hoofdpijn)  en dat onze slaapzakken niet erg geschikt zijn voor -7 graden. De dag erna weer terug naar Copiapo gereden voor een betere slaapzak en ook om even van de hoogteziekte af te zijn. Toen naar een nog hogere plek gereden, over een pas van 4600 meter naar Laguna Verde (met een natuurlijke warme bron) en daar bleek dat Eefje niet zo goed tegen hoogtes kan hoger dan 4499 meter. Ook hoogteziekte dus. Toch doorgezet en de nacht op deze bijzondere plek doorgebracht. Het is een soort maanlandschap en zo naast een berg als Ojos de Salado (6900 meter) voel je je dan behoorlijk nietig.

Verder behoorlijk veel tijd in ons jeep-je doorgebracht. Niet alleen omdat de afstanden enorm zijn in Dakar-country, maar ook om te slapen. Erg comfortabel is het niet, maar de auto waait in tegenstelling tot ons tentje niet weg ´s nachts.

Laatste belevenis, we wilden ook graag naar een beroemd pinguin-eiland. Paar uur rijden naar het zuiden vanuit Copiapo. We hadden bedacht het in twee dagen te doen, eerste dag was prachtig, konden een redelijk goede weg volgen langs de kust. Tweede dag wilde we die rustieke weg weer vervolgen, we moesten nog maar 30km. Het begon goed, een zigzag-weg die je alleen in de eerste versnelling kon doen. Na een uurtje waren we boven, 5km opgeschoten. Toen naar beneden en toen nog zo´n berg. Na een tijdje werd de weg, of zandpad, slechter en slechter. Volgens onze kaart moesten we er bijna zijn, totdat er echt alleen nog maar rotsblokken op de weg lagen. Tijdens de achteruit-omdraai-actie, kwam onze jeep vast te zitten. Gelukkig wisten we dat het eerstvolgende huis 20km terug was en hoefden we dus niet op hulp van derden te rekenen. Na veel geklooi met stenen en een krik toch gelukt om de jeep weer op het pad te krijgen en toen mochten we weer 3 uur terug rijden en haalden we met de laatste druppels benzine de pomp nog net. Dag erna via de snelweg naar het pinguin eiland gereden in 1.5 uur. Het pinguin eiland was trouwens vooral bevolkt door zeeleeuwen, maar desalniettemin erg de moeite waard.

Okay tot zover onze tocht. Wij gaan morgen nog wat sterren bekijken en daarna weer veel in bussen en vliegtuigen zitten om zodoende in Nieuw Zeeland terecht te komen.

Het gaat jullie goed in het koude Nederland. Wij hebben het hier ook zwaar met al die zon, insmeren enzo.

Groetjes,

Tim en Eefje 

Ps. Quizvraag 2. Wie beet de ballen van het schaap af?

a. Tim (Eefje zei dat het bluf was)

b. Eefje (Wil alles minimaal 1 keer proberen)

c. Boertje die 4 voortanden mistte